بسیاری از ما در سفر به دنبال تجربه‌ای متفاوت هستیم. اما آیا تا به حال فکر کرده‌اید که سفر به یک اقامتگاه بوم گردی می‌تواند تجربه‌ای فراتر از صرفاً استراحت باشد؟ اقامتگاه بوم گردی چیست؟ به طور ساده، این نوع اقامتگاه‌ها به شما این امکان را می‌دهند که در دل طبیعت زندگی کنید و از نزدیک با فرهنگ‌های بومی آشنا شوید. به جای آنکه در هتل‌های پر زرق و برق اقامت کنید، در اقامتگاه بوم گردی شما می‌توانید به طور مستقیم با سنت‌ها، هنرهای دستی، و روش‌های زندگی طبیعی مردم محلی در ارتباط باشید.
اگر قصد طراحی یا ساخت اقامتگاه بومگردی دارید و نمی‌دانید از کجا شروع کنید یا به چه کسی برای کمک نیاز دارید، شرکت بهفر با سال‌ها تجربه در طراحی، ساخت و تجهیز اقامتگاه‌ها، آماده است تا شما را در این مسیر همراهی کند. تیم متخصص بهفر با درک نیازهای خاص بوم‌گردی‌ها و توجه به جزئیات طراحی، به شما کمک می‌کند تا پروژه‌تان را به بهترین شکل ممکن پیش ببرید. برای مشاوره رایگان و شروع طراحی اقامتگاه خود، با ما تماس بگیرید: ۰۲۱۸۸۶۸۹۰۵۲
اگر قصد مرمت و بازسازی ساختمان‌های سنتی و تاریخی را دارید، پیشنهاد می‌کنیم مقاله راهنمای بازسازی ساختمان‌های سنتی را مطالعه کنید.
بوم گردی و طراحی بومی چیست؟
خب، حالا که فهمیدید اقامتگاه بوم گردی چیست؟ شاید این سوال برایتان پیش بیاید که طراحی این اقامتگاه‌ها به چه شکل است؟ بوم گردی و طراحی بومی به معنای واقعی کلمه، در قلب طبیعت شکل می‌گیرد. برای مثال، در اقامتگاه بوم گردی مصالح ساختمانی از چوب، سنگ و خاک استفاده می‌شود تا سازه‌ها با محیط اطراف هماهنگ باشند. این نوع طراحی فقط برای زیبا بودن نیست، بلکه هدف آن این است که از منابع محلی و طبیعی استفاده شود، تا تأثیر کمتری بر محیط زیست گذاشته شود.
در این اقامتگاه‌ها، هر جزئیات مهم است. سقف‌های بلند، پنجره‌های بزرگ برای بهره‌برداری از نور طبیعی و استفاده از رنگ‌ها و بافت‌های طبیعی باعث می‌شود که احساس کنید به خانه‌ای بومی بازگشته‌اید. طراحی بومی باید به گونه‌ای باشد که شما نه تنها از یک اتاق لوکس بهره ببرید، بلکه تجربه‌ای اصیل از زندگی در دل طبیعت و با مردم بومی داشته باشید.
در اقلیم‌های گرم و خشک، ضوابط خاصی برای طراحی و ساخت هتل وجود دارد که شامل عایق‌کاری مناسب، تهویه طبیعی و استفاده از سایه‌اندازها می‌شود. رعایت این موارد در استانداردهای ساخت و ساز هتل در مناطق کویری و ساحلی به‌طور دقیق بررسی شده است.
انواع اقامتگاه بوم گردی
۱. اقامتگاه‌های روستایی (خانه‌های بومی سنتی)
۱. اقامتگاه‌های روستایی (خانه‌های بومی سنتی)این نوع اقامتگاه‌ها معمولا در دل روستاها و مناطق بکر ساخته می‌شوند و معماری آن‌ها کاملا سنتی و بومی است؛ از دیوارهای کاهگلی و سقف‌های چوبی گرفته تا حیاط‌های پر از گل و درخت. اقامت در این خانه‌ها تجربه‌ای اصیل از زندگی روستایی را به همراه دارد؛ جایی که مهمانان می‌توانند روی تخت‌های سنتی استراحت کنند، غذاهای محلی بخورند و با آداب و رسوم مردمان آن منطقه آشنا شوند. صدای پرندگان، هوای پاک، و آرامش زندگی روستایی، فضایی دنج و دلپذیر برای فرار از شلوغی شهرها فراهم می‌کند.
۲. اقامتگاه‌های عشایری (چادرهای عشایری و سیاه‌چادرها)
۲. اقامتگاه‌های عشایری (چادرهای عشایری و سیاه‌چادرها)چادرهای عشایری یکی از خاص‌ترین اقامتگاه‌های بومگردی هستند که امکان تجربه‌ای متفاوت از زندگی کوچ‌نشینی را فراهم می‌کنند. این چادرها که معمولا از پشم بز و مواد طبیعی ساخته می‌شوند، دارای تهویه طبیعی بوده و در برابر باد و باران مقاوم هستند. اقامت در سیاه‌چادرهای عشایری، فرصتی منحصربهفرد برای چشیدن غذاهای سنتی مانند دوغ، قرمه و نان محلی، گوش دادن به موسیقی بومی و تماشای زندگی روزمره عشایر است. مهمانان می‌توانند همراه با عشایر کوچ کنند، در دوشیدن دام‌ها کمک کنند و با فرهنگ کهن عشایری ایران آشنا شوند.
۳. اقامتگاه‌های جنگلی و کوهستانی
۳. اقامتگاه‌های جنگلی و کوهستانیدر دل جنگل‌های سرسبز یا در ارتفاعات کوهستانی، کلبه‌های چوبی و سنگی به‌عنوان اقامتگاه‌های بومگردی طراحی شده‌اند تا مهمانان را با طبیعت پیوند بزنند.
اقامت در این مکان‌ها به معنای بیدار شدن با صدای پرندگان، نوشیدن چای کنار شومینه، و استشمام بوی درختان کاج و بلوط است. این نوع اقامتگاه‌ها فرصتی عالی برای عاشقان طبیعت، پیاده‌روی، کوهنوردی و عکاسی از مناظر بکر فراهم می‌کنند. هوای تازه و آرامش بی‌نظیر جنگل و کوهستان، اقامتی رویایی و به‌یادماندنی را برای مهمانان رقم می‌زند.
۴. اقامتگاه‌های کویری
۴. اقامتگاه‌های کویریدر دل کویر، اقامتگاه‌های خشتی و گنبدی با معماری سنتی ساخته شده‌اند که کاملا با شرایط آب‌وهوایی گرم سازگارند. دیوارهای ضخیم و پنجره‌های کوچک، محیطی خنک در روزهای داغ تابستان و گرمایی مطبوع در شب‌های سرد کویر ایجاد می‌کنند. از جذاب‌ترین تجربه‌های این اقامتگاه‌ها می‌توان به رصد ستارگان در شب‌های پرستاره، سکوت محض و آرامش کویر، شترسواری، و تماشای طلوع و غروب شگفت‌انگیز خورشید اشاره کرد. این مکان‌ها فرصتی نادر برای لمس زیبایی و رمز و راز کویر، همراه با پذیرایی گرم و صمیمی مردم بومی را فراهم می‌کنند.
۵. اقامتگاه‌های ساحلی و کنار دریا
۵. اقامتگاه‌های ساحلی و کنار دریادر مناطق ساحلی و کنار دریا، اقامتگاه‌های بومگردی با الهام از معماری سنتی مردمان بومی، فضایی دل‌انگیز برای استراحت و آرامش مهمانان فراهم می‌کنند. این اقامتگاه‌ها اغلب دارای کلبه‌های چوبی یا خانه‌های سنتی صیادان هستند که پنجره‌های آن‌ها به روی دریا باز می‌شود. صدای امواج، نسیم خنک دریا و تماشای غروب خورشید، تجربه‌ای رویایی را رقم می‌زند. گردشگران می‌توانند غذاهای دریایی تازه را امتحان کنند، قایق‌سواری کنند یا همراه با ماهیگیران محلی به صید بروند. این اقامتگاه‌ها، ترکیبی از آرامش، زیبایی و هیجان را برای عاشقان دریا به همراه دارند.
۶. اقامتگاه‌های تاریخی و کاروانسراها
۶. اقامتگاه‌های تاریخی و کاروانسراهااقامت در یک کاروانسرای قدیمی یا خانه‌ای تاریخی، سفری به دل تاریخ و فرهنگ ایران است. این بناهای بازسازی‌شده با دیوارهای ضخیم آجری، سقف‌های طاقی، حوض‌های فیروزه‌ای رنگ و اتاق‌های آراسته به نقش‌ونگارهای سنتی، فضایی شگفت‌انگیز و اصیل را برای گردشگران فراهم می‌کنند. مهمانان می‌توانند در حیاط مرکزی زیر آسمان پرستاره بنشینند، از چای و نان محلی لذت ببرند و داستان‌های قدیمی را از زبان میزبانان بشنوند. این اقامتگاه‌ها، ترکیبی از هنر، معماری و تاریخ هستند که هر گوشه آن‌ها داستانی برای گفتن دارد.
۷. اقامتگاه‌های خودکفا و اکولوژیکی (اکولاژها)
۷. اقامتگاه‌های خودکفا و اکولوژیکی (اکولاژها)این اقامتگاه‌ها با هدف کاهش اثرات زیست‌محیطی طراحی شده‌اند و به گونه‌ای ساخته شده‌اند که با طبیعت اطراف هماهنگ باشند. استفاده از انرژی خورشیدی، سیستم‌های تصفیه آب، مصالح طبیعی و بازیافت زباله‌ها، از ویژگی‌های این نوع اقامتگاه‌هاست. در این فضاها، مهمانان تجربه‌ای منحصربهفرد از زندگی پایدار خواهند داشت، جایی که طبیعت در اولویت قرار دارد و همه‌چیز برای حفظ تعادل محیط‌زیست طراحی شده است. زندگی در چنین اقامتگاه‌هایی نه‌تنها آرامش‌بخش است، بلکه افراد را با روش‌های حفاظت از طبیعت و مصرف بهینه انرژی آشنا می‌کند.
۸. اقامتگاه‌های غاری (خانه‌های صخره‌ای)
۸. اقامتگاه‌های غاری (خانه‌های صخره‌ای)این اقامتگاه‌های منحصربهفرد در دل کوه‌ها و صخره‌های طبیعی ساخته شده‌اند و فضایی جادویی و متفاوت دارند. خانه‌های صخره‌ای به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که دمای آن‌ها در تابستان خنک و در زمستان گرم باشد، بدون نیاز به سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی. زندگی در یک غار دست‌کند حس سفر به دوران باستان را زنده می‌کند؛ جایی که سنگ‌های سرد، نور ملایم شمع‌ها و معماری ساده اما جذاب، تجربه‌ای متفاوت از اقامت بومگردی را ارائه می‌دهد. در این نوع اقامتگاه‌ها، سکوت، طبیعت و معماری بی‌نظیر در هم آمیخته و فضایی رویایی و آرامش‌بخش را برای مهمانان خلق می‌کند.
برای راه‌اندازی یک اقامتگاه بومگردی، دریافت مجوزهای مرتبط با محیط‌زیست، میراث فرهنگی و گردشگری ضروری است. در راهنمای جامع انواع مجوز گردشگری و شرایط تأسیس اقامتگاه بومگردی این الزامات را بررسی کرده‌ایم.
ضوابط طراحی اقامتگاه بوم گردی
هماهنگی با معماری بومی منطقه
یکی از مهم‌ترین اصول طراحی اقامتگاه بومگردی، هماهنگی با معماری سنتی منطقه است. این یعنی ساختمان‌ها باید با استفاده از مصالح محلی مانند خشت، کاهگل، سنگ، چوب و آجر ساخته شوند تا هویت منطقه حفظ شود. برای مثال، در مناطق کویری مانند یزد، از بادگیرهای سنتی برای خنک‌سازی فضا استفاده می‌شود، درحالی‌که در شمال ایران سقف‌های شیروانی و چوبی مانع از نفوذ باران به داخل خانه‌ها می‌شوند. این تطبیق نه‌تنها زیبایی بصری اقامتگاه را افزایش می‌دهد، بلکه تجربه‌ای واقعی از زندگی بومی را برای گردشگران فراهم می‌کند.
متراژ استاندارد برای ساخت اقامتگاه
برای اینکه یک اقامتگاه بومگردی هم راحت باشد و هم با طبیعت سازگار، حداقل مساحت زمین باید ۱۰۰۰ مترمربع باشد تا امکان ایجاد فضاهای سبز، استراحتگاه‌های روباز و بخش‌های فرهنگی فراهم شود. برای مثال، در اقامتگاه‌های بومگردی روستایی، بخشی از زمین به باغچه‌های ارگانیک اختصاص داده می‌شود تا مهمانان بتوانند تجربه چیدن میوه و سبزیجات تازه را داشته باشند. همچنین زیربنای ساختمان معمولاً بین ۱۵۰ تا ۴۰۰ مترمربع طراحی می‌شود تا ضمن ایجاد اتاق‌های کافی، محوطه‌ای دل‌باز و طبیعی برای استراحت فراهم گردد.
رعایت استانداردهای زیست‌محیطی
یکی از مهم‌ترین ضوابط طراحی اقامتگاه بومگردی، حفظ طبیعت و کاهش آسیب‌های زیست‌محیطی است. اقامتگاه باید با حداقل تغییر در طبیعت ساخته شود، به‌عنوان مثال، در مناطق جنگلی مانند ماسال، کلبه‌های چوبی روی پایه‌های بلند ساخته می‌شوند تا ریشه درختان آسیبی نبیند. همچنین استفاده از منابع تجدیدپذیر مانند پنل‌های خورشیدی برای تأمین برق و تصفیه فاضلاب طبیعی از الزامات مهمی است که باعث کاهش مصرف انرژی و حفظ محیط‌زیست می‌شود.
برای آشنایی با مصالح ساختمانی مناسب برای مناطق بارانی و مرطوب به این بلاگ مراجعه کنید.
طراحی داخلی متناسب با فرهنگ محلی
فضاهای داخلی اقامتگاه باید نشان‌دهنده فرهنگ و سنت‌های منطقه باشند. برای مثال، در اقامتگاه‌های بومگردی استان فارس، از فرش‌های دست‌بافت، پشتی‌های سنتی و ظروف سفالی برای چیدمان استفاده می‌شود، درحالی‌که در مناطق ترکمن‌نشین، دیوارها با گلیم‌های رنگارنگ تزئین شده و مهمانان روی کرسی‌های گرم سنتی استراحت می‌کنند. این طراحی باعث می‌شود گردشگران حس کنند که وارد دنیای دیگری شده‌اند و تجربه‌ای اصیل و خاص را از سفر خود کسب کنند.
استانداردهای ایمنی و پایداری بنا
با وجود سبک سنتی، اقامتگاه‌های بومگردی باید از نظر ایمنی و دوام نیز مقاوم باشند. در مناطق زلزله‌خیز مانند کرمان، خانه‌های گلی و کاهگلی به‌صورت تقویت‌شده و با اسکلت چوبی ساخته می‌شوند تا در برابر لرزش‌های زمین مقاومت داشته باشند. همچنین مسیرهای خروج اضطراری، سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی ایمن و تهویه مناسب از دیگر الزامات طراحی هستند تا اقامتگاه علاوه بر زیبایی، امنیت و رفاه گردشگران را نیز تضمین کند.
ظرفیت استاندارد پذیرش مهمانان
ظرفیت هر اقامتگاه بومگردی باید با توجه به امکانات موجود و محیط اطراف مشخص شود تا از شلوغی و آسیب به طبیعت جلوگیری گردد. معمولاً اقامتگاه‌های کوچک ظرفیت ۵ تا ۱۰ نفر، اقامتگاه‌های متوسط ۱۰ تا ۳۰ نفر و اقامتگاه‌های بزرگ تا ۵۰ نفر را دارند. برای مثال، در اقامتگاه بومگردی “نارتیتی” در یزد، ظرفیت هر اتاق محدود است و گردشگران در فضایی دنج و آرامش‌بخش اقامت دارند، درحالی‌که در اقامتگاه‌های بزرگ‌تر مانند “ترنج” در قشم، امکانات متنوع‌تری برای تعداد بیشتری از مسافران فراهم شده است.
ایجاد فضاهای فرهنگی و اجتماعی
یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های اقامتگاه‌های بومگردی، داشتن فضاهایی برای آشنایی گردشگران با فرهنگ بومی است. برای مثال، در اقامتگاه‌های بومگردی روستاهای کردستان، شب‌ها مراسم موسیقی سنتی و دف‌نوازی برگزار می‌شود، درحالی‌که در استان گیلان، مهمانان می‌توانند در کارگاه‌های آموزشی پخت نان محلی و غذاهای سنتی شرکت کنند. این تعامل فرهنگی نه‌تنها جذابیت اقامتگاه را افزایش می‌دهد، بلکه به رونق اقتصادی جوامع محلی نیز کمک می‌کند.
مسیرهای دسترسی و پیاده‌روی در طبیعت
اقامتگاه باید دارای مسیرهای مناسب برای پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و گشت‌وگذار در طبیعت باشد تا مهمانان بتوانند تجربه‌ای لذت‌بخش از محیط اطراف داشته باشند. در اقامتگاه‌های بومگردی کویری مانند “مهرجان” در ورزنه، گردشگران می‌توانند در مسیرهای مشخص‌شده روی شن‌های روان قدم بزنند و شب‌ها از رصد ستارگان لذت ببرند، درحالی‌که در اقامتگاه‌های جنگلی مانند ماسوله، مسیرهای پیاده‌روی از میان درختان سرسبز و رودخانه‌های زلال عبور می‌کنند و حس طراوت و آرامش را القا می‌کنند.
طراحی پایدار و کم‌مصرف
استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و طراحی کم‌مصرف، از اصول مهم اقامتگاه‌های بومگردی است. برای مثال، در اقامتگاه‌های کویری، از نور طبیعی برای روشنایی روزانه و از دیوارهای ضخیم برای حفظ دمای متعادل اتاق‌ها استفاده می‌شود. در شمال کشور نیز با استفاده از سقف‌های شیب‌دار و تهویه طبیعی، نیاز به سیستم‌های سرمایشی کاهش می‌یابد. برخی از اقامتگاه‌ها مانند “قلعه‌گنج” در کرمان از انرژی خورشیدی برای تأمین برق استفاده می‌کنند که این خود یک گام مهم در جهت توسعه پایدار است.
رعایت قوانین و اخذ مجوزهای لازم
هر اقامتگاه بومگردی باید مطابق با قوانین سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری، و محیط‌زیست ساخته شود. به‌عنوان مثال، اقامتگاه‌های ساخته‌شده در مناطق حفاظت‌شده جنگلی مانند گلستان باید تأییدیه سازمان محیط‌زیست را دریافت کنند. همچنین رعایت استانداردهای بهداشتی، ایمنی و خدماتی مانند سرویس‌های بهداشتی مناسب و مدیریت پسماند از الزامات مهم دریافت مجوز هستند.
ریز فضاهای اقامتگاه بوم گردی
اقامتگاه بوم گردی به جز اتاق‌های خواب، فضاهای دیگری نیز دارد که باید به دقت طراحی شوند. این ریز فضاها شامل سالن‌های عمومی، اتاق‌های چایخانه، فضاهای تفریحی و حتی مکان‌هایی برای آموزش و فعالیت‌های فرهنگی می‌شوند. این فضاها باید طوری طراحی شوند که در عین سادگی و اصالت، حس راحتی و آرامش را به مهمانان منتقل کنند.
به طور کلی، ریز فضاها در اقامتگاه‌های بوم گردی باید شامل اتاق‌های خواب با نور طبیعی، فضاهای عمومی برای گردهمایی مهمانان، و همچنین محیط‌های باز برای اتصال به طبیعت باشند.
چیدمان اقامتگاه بوم گردی بر اساس فرهنگ بومی
چیدمان اقامتگاه بومگردی باید منعکس‌کننده فرهنگ، سنت‌ها و شرایط اقلیمی هر منطقه باشد. در مناطق کویری، مانند یزد و کرمان، حیاط مرکزی با حوض آب و درختان نخل طراحی می‌شود تا فضایی خنک ایجاد کند. در مناطق کوهستانی مانند ماسوله و اورامانات، چیدمان پلکانی به‌گونه‌ای است که سقف یک خانه، حیاط خانه بالایی محسوب می‌شود. در شمال کشور، خانه‌های چوبی روی پایه‌های بلند ساخته شده و ایوان‌های وسیع برای تماشای طبیعت در نظر گرفته می‌شود.
در مناطق عشایری، اقامتگاه‌ها شامل سیاه‌چادرهای سنتی، کومه‌های خشتی و فضاهای باز برای شب‌نشینی هستند. در جنوب ایران، مانند هرمزگان، بادگیرها و ایوان‌های بزرگ برای تهویه طبیعی طراحی می‌شوند. در ترکمن‌صحرا، چیدمان خانه‌ها با سقف‌های گنبدی و دیوارهای رنگی، بازتابی از فرهنگ محلی است. این نوع چیدمان باعث می‌شود گردشگران تجربه‌ای اصیل از سبک زندگی مردم آن منطقه داشته باشند.
پلان معماری اقامتگاه بوم گردی
پلان معماری اقامتگاه بومگردی باید متناسب با اقلیم، فرهنگ و شیوه زندگی مردم منطقه طراحی شود. در مناطق کویری مانند یزد، ساختمان‌ها با حیاط مرکزی، اتاق‌های دورچین شده و بادگیرها طراحی می‌شوند تا تهویه طبیعی بهبود یابد. در مناطق شمالی، خانه‌های چوبی روی پایه‌های بلند با سقف‌های شیروانی و ایوان‌های بزرگ طراحی می‌شوند تا از رطوبت و بارندگی محافظت کنند.
ریزفضاهای اقامتگاه شامل اتاق‌های سنتی، آشپزخانه محلی، فضای نشیمن عمومی، سرویس‌های بهداشتی و حیاط است. در برخی اقامتگاه‌ها، فضاهایی مانند کارگاه صنایع‌دستی، اصطبل برای نگهداری حیوانات یا محل پخت نان محلی نیز در نظر گرفته می‌شود. این طراحی باعث می‌شود مهمانان تجربه‌ای واقعی از سبک زندگی سنتی منطقه داشته باشند.
برای طراحی پلان معماری اقامتگاه بومگردی، مشاوره با متخصصین و تیم‌های با تجربه می‌تواند راهگشا باشد. شرکت بهفر با تخصص در طراحی و ساخت پروژه‌های بومگردی، به شما کمک می‌کند تا پلان معماری مناسب و متناسب با نیازهای محیطی و فرهنگی منطقه خود داشته باشید
شرایط تاسیس اقامتگاه بوم گردی
برای تأسیس یک اقامتگاه بومگردی، رعایت چندین شرایط قانونی، ساختاری و محیطی ضروری است. نخستین شرط، انتخاب یک موقعیت جغرافیایی مناسب است که به‌خوبی با فرهنگ و طبیعت بومی منطقه هماهنگ باشد. زمین باید از نظر اقلیمی و دسترسی به منابع اولیه مانند آب و برق مناسب باشد.
همچنین، متقاضی باید مجوزهای لازم از مراجع ذی‌ربط مانند سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و شهرداری را دریافت کند. این مجوزها معمولاً شامل تأسیس یک اقامتگاه با توجه به استانداردهای ساخت، استفاده از متریال‌های بومی، رعایت نکات ایمنی و بهداشتی و تطابق با ضوابط زیست‌محیطی می‌شود. برای ایجاد اقامتگاه، باید طرح معماری خاصی طراحی و از طرف مراجع محلی تأیید شود که در آن از اصول معماری بومی و حفظ محیط زیست به‌طور کامل استفاده شود.
تاسیس اقامتگاه بوم گردی و ویژگی‌های آن
برای تأسیس اقامتگاه بومگردی، ابتدا باید در منطقه‌ای طبیعی و بومی زمین مناسبی انتخاب کنید. این اقامتگاه‌ها باید با طبیعت و فرهنگ محلی هماهنگ باشند و به گونه‌ای طراحی شوند که به گردشگران تجربه‌ای اصیل از زندگی سنتی آن منطقه ارائه دهد. ویژگی‌های اصلی اقامتگاه‌های بومگردی عبارتند از:
- طراحی بومی و محلی: ساخت اقامتگاه‌ها با استفاده از مواد طبیعی مانند چوب، سنگ و گل که در منطقه یافت می‌شود. این طراحی به محیط‌زیست آسیب نمی‌زند و با طبیعت هماهنگ است.
- پایداری محیط‌زیستی: اقامتگاه‌ها معمولاً از سیستم‌های سبز استفاده می‌کنند مانند پنل‌های خورشیدی برای انرژی، جمع‌آوری آب باران برای مصرف، و استفاده از روش‌های طبیعی برای تهویه و سرمایش.
- رعایت فرهنگ محلی: در این اقامتگاه‌ها معماری و طراحی داخلی به‌گونه‌ای است که فرهنگ و سنت‌های محلی را نشان می‌دهد. این ممکن است شامل اتاق‌های سنتی، دیوارهای گلی یا چوبی، حیاط‌های داخلی و فضاهایی برای تعامل با طبیعت باشد.
- موقعیت جغرافیایی خاص: این اقامتگاه‌ها معمولاً در مکان‌های زیبا و طبیعی مانند کوه‌ها، دریاچه‌ها یا بیابان‌ها ساخته می‌شوند که گردشگران بتوانند از زیبایی‌های طبیعی منطقه بهره‌مند شوند.
این ویژگی‌ها باعث می‌شود اقامتگاه‌های بومگردی علاوه بر جذب گردشگران، به حفظ فرهنگ و طبیعت منطقه نیز کمک کنند.
مجوز اقامتگاه بوم گردی
برای تأسیس و راه‌اندازی اقامتگاه بومگردی، دریافت مجوزهای مختلف از سازمان‌های مربوطه ضروری است. ابتدا باید از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مجوز گردشگری دریافت کنید. این مجوز نشان می‌دهد که اقامتگاه شما شرایط لازم برای پذیرایی از گردشگران را دارا است. همچنین، برای رعایت استانداردهای محیط‌زیستی و ایمنی، باید از شهرداری و سایر نهادهای محلی مجوزهای لازم برای ساخت و تأسیس اقامتگاه بومگردی را اخذ کنید.
مجوزهای موردنیاز شامل رعایت ضوابط معماری بومی، استفاده از مصالح سازگار با محیط زیست و رعایت اصول ایمنی در ساخت‌وساز است. به‌علاوه، در برخی مناطق نیاز به مجوزهای ویژه‌ای مانند مجوزهای حفاظت از منابع طبیعی و محیط‌زیست وجود دارد.
برای دریافت مجوزهای اقامتگاه بومگردی، شرکت بهفر در کنار شماست. تیم متخصص ما با تجربه و دانش کافی، تمامی مراحل دریافت مجوزها را به شما توضیح می‌دهد و مشاوره رایگان ارائه می‌کند تا کار شما با سرعت بیشتری پیش برود.
شرایط احداث اقامتگاه بومگردی
احداث اقامتگاه بومگردی نیازمند رعایت چندین شرط و الزامات قانونی است تا اطمینان حاصل شود که پروژه به‌طور صحیح و موفقیت‌آمیز انجام می‌شود. ابتدا باید زمین مناسب برای احداث اقامتگاه انتخاب شود که علاوه بر داشتن شرایط جغرافیایی مناسب، از نظر زیست‌محیطی و قانونی هم تایید شود. به‌عبارت دیگر، زمین باید در مناطق مجاز برای ساخت و ساز اقامتگاه بومگردی قرار داشته باشد.
یکی دیگر از شرایط مهم، اخذ مجوزهای لازم از نهادهای مربوطه است. برای این منظور، باید از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، مجوز تأسیس اقامتگاه بومگردی گرفته شود. این مجوز تأسیس به این معنی است که اقامتگاه با استانداردهای گردشگری، زیست‌محیطی و ایمنی مطابقت دارد.
همچنین، در هنگام احداث اقامتگاه بومگردی، باید طراحی و ساخت آن با رعایت اصول معماری بومی و استفاده از مصالح طبیعی (مانند چوب، سنگ، و گل) صورت گیرد. به‌علاوه، باید در نظر داشت که عملیات احداث نباید به محیط زیست آسیب بزند و از منابع تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و سیستم‌های بازیافت آب استفاده شود.
شرکت بهفر با ارائه مشاوره تخصصی در زمینه طراحی و احداث اقامتگاه بومگردی، تمام مراحل از جمله انتخاب زمین، اخذ مجوزها و طراحی مطابق با اصول بومی و محیط‌زیستی را برای شما تسهیل می‌کند.
ساخت اقامتگاه بومگردی: با کمک بهفر، اقامتگاهی بی‌نظیر بسازید
ساخت اقامتگاه بومگردی نیازمند دقت بالا و رعایت اصول مختلف طراحی، ایمنی و هماهنگی با محیط‌زیست است. اگر شما هم قصد دارید یک اقامتگاه بومگردی زیبا و موفق بسازید، شرکت بهفر می‌تواند در تمام مراحل این فرآیند شما را همراهی کند. از انتخاب زمین مناسب، طراحی اصولی و بهره‌برداری از مصالح طبیعی و بومی گرفته تا دریافت مجوزهای لازم، تیم متخصص بهفر در کنار شما خواهد بود.
تفاوت بوم گردی با ویلا و هتل
بوم‌گردی‌ها، ویلاها و هتل‌ها سه نوع مختلف از اقامتگاه‌ها هستند که هر کدام تجربه‌ای منحصر به فرد به گردشگران ارائه می‌دهند. بوم‌گردی‌ها به شما این فرصت را می‌دهند که در دل طبیعت و در مکانی با معماری سنتی و بومی اقامت کنید، جایی که می‌توانید با فرهنگ محلی و محیط طبیعی بیشتر آشنا شوید. در عوض، ویلاها بیشتر برای کسانی که به دنبال لوکس بودن و امکانات خصوصی هستند طراحی می‌شوند، جایی که می‌توانید در فضایی خاص و راحت اقامت داشته باشید. هتل‌ها هم عموماً در مناطق شهری و توریستی قرار دارند و خدمات رفاهی مانند استخر، رستوران و سالن‌های ملاقات را به مهمانان ارائه می‌دهند. بوم‌گردی‌ها به دلیل قرار گرفتن در طبیعت و ارتباط نزدیک‌تر با فرهنگ محلی، تجربه‌ای متفاوت و اصیل به شما می‌دهند که در هتل‌ها و ویلاها نمی‌توانید پیدا کنید.
کدام شهرهای ایران اقامتگاه بوم گردی دارد؟
اگر در فکر سفر به ایران هستید و می‌خواهید تجربه‌ای متفاوت داشته باشید، باید بدانید که شهرهایی مانند یزد، اصفهان، کرمان و سواحل جنوبی کشور و شمال کشور مانند لاهیجان، همگی مقصدهای عالی برای اقامتگاه بوم گردی هستند. در این مناطق می‌توانید تجربه‌ای اصیل از زندگی بومی را در کنار زیبایی‌های طبیعی و فرهنگی ایران داشته باشید.
منظور از رعایت توسعه پایدار در اقامتگاه بوم گردی چیست؟
در نهایت، اقامتگاه بوم گردی بدون رعایت توسعه پایدار معنای واقعی خود را پیدا نمی‌کند. عایت توسعه پایدار در اقامتگاه‌های بومگردی یعنی طراحی و ساخت فضاهایی که هم به طبیعت احترام می‌گذارند و هم به گردشگران تجربه‌ای خاص و متفاوت می‌دهند. در این نوع اقامتگاه‌ها، از مصالح طبیعی مثل چوب و سنگ‌های بومی استفاده می‌شود تا اقامتگاه با محیط زیست هماهنگ باشد و کمترین آسیب به آن وارد شود. علاوه بر این، تکنولوژی‌های سبز مانند استفاده از انرژی خورشیدی و جمع‌آوری آب باران می‌تواند به کاهش مصرف منابع طبیعی و کاهش اثرات منفی زیست‌محیطی کمک کند. به‌طور کلی، هدف این است که در عین لذت بردن از طبیعت، به حفظ آن کمک کنیم.
با این مقاله، تلاش کردم تا یک تجربه واقعی از اقامتگاه بوم گردی برای شما ایجاد کنم و با جزئیات دقیق‌تر، ارتباط بیشتری با شما برقرار کنم.