طراحی اقامتگاه مجتمع بوم‌گردی

(حیاط  و اتاق ها -ورودی – فضای سبز – ایوان ، هشتی)

در طراحی مجتمع بوم گردی باید به عناصر ساختاری آن توجه ویژه ای داشته باشید. اتاق ها و نشیمنگاه های داخلی، اولین عنصر هایی هستند که می توانیم به آنها اشاره کنیم. اتاق ها باید به گونه ای ساخته شوند که امکانات سرمایشی و گرمایشی در آنها در ابتدایی ترین حالت ممکن باشد. چرا که تاسیسات مدرن با اصول سنتی طراحی مجتمع بوم گردی سازگار نیست. این اتاق ها باید به دو دسته تابستان نشین و زمستان نشین تقسیم شوند. واحد هایی که در طبقات بالاتر هستند به دلیل بادگیر بودن در فصل های گرم، و طبقات پایینی در فصل های سرد مورد استفاده‌ قرار می گیرند.

استفاده‌ از قالی های با طراحی های سنتی و ظروف سفالی نیز می تواند حس و حال نوستالژیک بودن را به مخاطبان القا کند. اضافه کردن ایوان و بالکن به این بخش ها نیز بسیار مهم است. این فضاهای سربار معمولا رو به حیاط اقامتگاه یا سایر مناظر طبیعی ساخته می شوند. ورودی این بنا ها معمولا ساده نوستالژیک است. در بیشتر موارد یک درب چوبی، یک تابلو خوش آمد گویی با خط سنتی، و یک حیاط و فضای سبز کوچک جزو اولین چیز هایی است که مشاهده می کنید.

حیاط یا فضای بیرونی اکوتوریسم یکی از مهم ترین عناصری است که باید در آن وجود داشته باشد‌. اضافه کردن یک حوضچه به بخش مرکزی آن از جمله طراحی هایی است که به وفور در اقامتگاه های بوم گردی به چشم می خورد. هشتی و فضاهای ارتباطی نیز معمولا در مجاورت حیاط ساخته می شوند. منظور از هشتی، یک واحد با طراحی 8 ضلعی، شش ضلعی یا چهار گوش است که سقف کوتاهی هم دارد. بدیهی است که باید مکان های برای نشستن در آن طراحی شود. ایجاد چنین فضای ارتباطی جذابی در اقامتگاه های بوم گردی از جمله اصل های مهم طراحی آن است.